NEWS
NEWS

Category: News

  1. Home
  2. News
  3. Page 4
01
Dec2022

THE REVERSAL DECISION REGARDING THE ACCESS TO THE REGISTER OF BENEFICIAL OWNERS THAT IS KEPT BY THE DEPARTMENT OF REGISTAR OF COMPANIES AND INTELLECTUAL PROPERTY.

As of 23rd of November 2022 the Department of Registrar of Companies and Intellectual Property announced that the access to the Register of Beneficial Owners will be suspended for the general public. (Suspension of access to the Beneficial Owners register for the general public, Knowledgebase, News | Companies Section, Department of Registrar of Companies and Intellectual Property)

This announcement was made on the basis of the ruling of the European Court of Justice (CJEE) in joined cases C-37/20 and C-601/20 on 22nd of November 2022. Specifically, the European Court of Justice ruled the above:

“Article 1(15)(c) of Directive (EU) 2018/843 of the European Parliament and of the Council of 30 May 2018 amending Directive (EU) 2015/849 on the prevention of the use of the financial system for the purposes of money laundering or terrorist financing, and amending Directives 2009/138/EC and 2013/36/EU, is invalid in so far as it amended point (c) of the first subparagraph of Article 30(5) of Directive (EU) 2015/849 of the European Parliament and of the Council of 20 May 2015 on the prevention of the use of the financial system for the purposes of money laundering or terrorist financing, amending Regulation (EU) No 648/2012 of the European Parliament and of the Council, and repealing Directive 2005/60/EC of the European Parliament and of the Council and Commission Directive 2006/70/EC, in such a way that point (c) of the first subparagraph of Article 30(5), as thus amended, provides that Member States must ensure that information on the beneficial ownership of companies and of other legal entities incorporated within their territory is accessible in all cases to any member of the general public.”

The main purpose of the Anti-Money Laundering Directive (2015/849)is to prevent the use of the Union’s financial system for the purposes of money laundering and terrorist financing by keeping a register which contains various information regarding the beneficial owners of the registered entities, some of the information are made accessible to the general public.

During the appeal process, regarding exception requests for the access of the general public to the beneficial owner’s information, of the joined cases C-37/20 and C-601/20 the tribunal d’arrondissement de Luxembourg (Luxembourg District Court) decided to stay the appeal proceedings and to refer some questions regarding Anti-Money Laundering Directive 2015/849 to the Court of Justice for a preliminary ruling. Those questions were the grounds for the reversal decision regarding the access to the register of beneficial owners by the general public.

The European court of Justice ruled that the Anti-Money Laundering Directive 2015/849 regulations regarding the access of the general public to the information of the beneficial owners were invalid because they were violating the right to respect the private and family life and the right of protection of personal data, enshrined respectively in Articles 7 and 8 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union (‘the Charter’). Particularly, “derogations from and limitations on the protection of personal data should apply only in so far as is strictly necessary. It being understood that where there is a choice between several measures appropriate to meeting the legitimate objectives pursued, recourse must be had to the least onerous. In addition, an objective of general interest may not be pursued without having regard to the fact that it must be reconciled with the fundamental rights affected by the measure, by properly balancing the objective of general interest against the rights at issue, in order to ensure that the disadvantages caused by that measure are not disproportionate to the aims pursued.” In that case, the regulations were not appropriate, necessary and proportionate and were not reconciled with the Articles 7 and 8 of the Charter of Fundamental Rights.

Also, at the hearing, the Commission was not able to propose a uniform definition of the ‘legitimate interest’ and it was argued that not proposing a definition could be a risk because it might lead to excessive limitations on the access to the information on beneficial ownership. In that respect, it was noted that the fact that it may be difficult and risky to provide a detailed definition of the circumstances and conditions under which the general public may access information on beneficial ownership is no reason for the EU legislature to provide for the general public to access that information.

In conclusion and on those grounds stated above, the Register of beneficial owners that is kept by the department of Registar of Companies and Intellectual Property will not be accessible by the general public. However, access will be granted to the obliged entities by submitting to the RoC additionally a solemn declaration confirming that the information on the Beneficial Owners is requested within the context of performing customer due diligence and/or by proving an arm’s length legitimate interest to access such information.

For further information regarding Beneficial Ownership kindly refer to IMPLEMENTATION OF THE BENEFICIAL OWNERSHIP REGISTER – GIORGOS LANDAS LLC (landaslaw.com).

25
Nov2022

Amendment to the Central Agency for the Equal Distribution of Burdens Law


Following the amendments of the above law, as publicised in the official government gazette on 18 November 2022, the levy of 0.4% which is imposed on the sale of immovable property as from 22 February 2021 when the original law was enacted, will be assessed and collected as follows: 

  • The said levy is charged on the sale of  immovable property, as this is defined in the Immovable Property (Tenure, Registration and Valuation) Law Cap.224, 
  • on the sale of shares of a company (that is not listed on a recognised Stock Exchange), that directly or indirectly holds immovable property, for which a general assessment value has been determined by the Department of Land and Surveys, with this levy being imposed on the last assessed value by the above Department, corresponding to the company shares that will be transferred by virtue of a sale.

NO SUCH LEVY will be imposed in the cases of a restructuring of a non-performing loan as defined in the Capital Gains Tax Law, a company reorganisation as defined in the Income Tax Law and a sale submitted to the Department of Land and Surveys or the Cyprus Registrar of Companies with a date of sale prior to 22 February 2021.

The responsibility of the assessement and collection of the above levy, lies with the Tax Commissioner, with the latter being entitled to take any legal action in order to collect any amount due as a civil debt.

However, the Tax Department, via an announcement issued on 21 November 2022, emphasizes that for cases concerning the period from 22/02/2021 until 18/11/2022, the Tax Commissioner intends to grant a reasonable time period for the settlement of the relevant obligation WITHOUT the imposition of interest and penalty charges. A related announcement will be issued at a later date and hence the public is urged NOT to rush to the Tax Department to arrange the settlement of obligations arising within the above mentioned period (22/02/2021 – 18/11/2022).

25
Nov2022

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΙΣΟΤΙΜΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΒΑΡΩΝ ΝΟΜΟ

Τέλος 0,4% για πωλήσεις ακινήτων
Εισπράττει το νέο τέλος ακινήτων του 0,4% το Τμήμα Φορολογίας
Θα δοθεί περίοδος χάριτος για πωλήσεις που έγιναν μεταξύ 22/02/2021 και
18/11/2022.
Το Τμήμα Φορολογίας ενημερώνει ότι σύμφωνα με τον περί του Κεντρικού Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών τροποποιητικό (Αρ. 2) Νόμο του
2022 (Ν172(I)/2022) με ημερομηνία δημοσίευσης 18/11/2022, ο Έφορος Φορολογίας είναι ο υπεύθυνος για την επιβολή και είσπραξη τέλους 0,4% για σκοπούς του Κεντρικού Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, με βάση το νόμο, στις περιπτώσεις μεταβίβασης, δυνάμει πώλησης, ακίνητης ιδιοκτησίας ή και μετοχών εταιρείας, η οποία δεν είναι εισηγμένη σε οποιοδήποτε αναγνωρισμένο Χρηματιστήριο Αξιών και η οποία άμεσα ή έμμεσα είναι ιδιοκτήτρια ακίνητης ιδιοκτησίας, καταβάλλεται από τον πωλητή τέλος ύψους 0,4%, ως ακολούθως:
– για πώληση ακίνητης ιδιοκτησίας, επί του τιμήματος πώλησης
– για πώληση μετοχών εταιρείας, επί της τελευταίας εκτιμημένης, από το
Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας αξίας, της ακίνητης ιδιοκτησίας,
που αναλογεί στις μετοχές που πωλούνται.
Για σκοπούς εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας, το Τμήμα Φορολογίας έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την επιβολή και είσπραξη του τέλους αυτού.
Τονίζεται ωστόσο ότι για υποθέσεις που αφορούν την περίοδο από
22/02/2021 (Ν.12(Ι)/2021) μέχρι 18/11/2022, ο Έφορος Φορολογίας προτίθεται να παραχωρήσει εύλογο χρονικό διάστημα για διευθέτηση της σχετικής υποχρέωσης χωρίς την επιβολή τόκων και χρηματικών επιβαρύνσεων. Σχετική ανακοίνωση θα εκδοθεί σε μεταγενέστερο χρόνο και προτρέπεται το κοινό να μην προστρέξει στα γραφεία του Τμήματος για διευθέτηση των υποχρεώσεων που προκύπτουν εντός της πιο πάνω περιόδου (22/02/2021 – 18/11/2022).

17
Oct2022

Announcement by the Liquidator of Cyprus Popular Bank Public Co Ltd (C1) – (the “Company”)

The creditors of the Company are hereby informed that the Liquidator, Mr. Avgoustinos Papathomas, has obtained a Nicosia District Court Order pursuant to which a further extension is granted for the submission of Proof of Debt by each creditor until 12 March 2023, which is equivalent to 150 days from the date of issuance of the Court Order. The creditors are hereby also informed that, the deadline in which the Liquidator must examine and respond to each proof of debt remains at 150 days from the date on which each proof of debt was submitted. All relevant announcements regarding to the liquidation, will be uploaded on the liquidation portal: https://www.ips-docs.com/case/22WUC009CYP/Gn8@pXmv

11
Oct2022

ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ: ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Εισαγωγή:

Πας δικαστήριο αποφασίζει επί των επίδικων ζητημάτων στην βάση μαρτυρίας η οποία προσκομίζεται ενώπιον του και τίθεται υπό εξέταση και/ή αξιολόγηση[1]. Η σημασία δε της μαρτυρίας επί του Κυπριακού Νομικού συστήματος και ιδιαίτερα στα πλαίσια της ποινικής διαδικασίας, όπου και εξετάζεται με το παρόν άρθρο είναι η μέγιστη και αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο στην αποπεράτωση των Δικαστικών αποφάσεων. Το χρέος της πολιτείας να προστατεύσει την οποιαδήποτε μαρτυρία η οποία είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, είναι αδιαμφισβήτητο. Ως εκ τούτου η Βουλή των αντιπροσώπων νομοθέτησε για την προστασία μαρτύρων, με την ψήφιση του Ν. (95(I)/2001)[2], εφεξής θα αναφέρεται ως (ο «Νόμος»).

Κατά την καταχώρηση της ποινικής υπόθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου, η κατηγορούσα αρχή έχει την υποχρέωση όπως αναφέρει τα ονόματα των μαρτύρων επί του κατηγορητηρίου[3]. Στην υπόθεση     Κωνσταντίνου Μάριος άλλως Γιαλλούρης και Άλλοι ν. Αστυνομίας[4], το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε ότι δεν είναι αναγκαίο όπως τα ονόματα μαρτύρων να αναγράφονται στο κατηγορητήριο σε συνοπτική δίκη[5]. Νοείται ότι τα Δικαστήρια έχουν την εξουσία να κλητεύσουν οποιονδήποτε μάρτυρα, αν ικανοποιηθεί από το Δικαστήριο ότι θα δώσει ουσιώδη μαρτυρία[6]. Σε περίπτωση όπου κληθεί μάρτυρας και δεν παρουσιαστεί την ώρα της δίκης, τότε το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει ένταλμα σύλληψης προς εξαναγκασμό του για εμφάνιση[7]. Πριν την καταχώρηση οποιουδήποτε κατηγορητηρίου, αυτό πρέπει να έχει την υπογραφή ή/και την έγκριση του Δικαστή του οποίου τίθεται ενώπιον του[8].

Μάρτυρας που χρήζει βοηθείας

Το Επαρχιακό Δικαστήριο με ποινική δικαιοδοσία[9] ή/και το Κακουργιοδικείο, εφεξής θα αποκαλούνται μαζί ως (το «Δικαστήριο»), μπορεί είτε από αίτημα των διαδίκων κατά την ακρόαση ποινικής διαδικασίας, είτε και αυτεπάγγελτα να ορίσει ένα μάρτυρα, ως μάρτυρα που χρήζει βοηθείας[10]. Το Δικαστήριο κατά την εξέτασή του, κατά πόσο ένας μάρτυρας χρήζει βοηθείας, λαμβάνει υπόψη αλλά όχι εξαντλητικά τα ακόλουθα[11]:

α) Τη φύση και τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε το αδίκημα στο οποίο αφορά η διαδικασία.

(β) την ηλικία του μάρτυρα.

(γ) το κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο και την εθνική καταγωγή του μάρτυρα.

(δ) το οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον του μάρτυρα.

(ε) τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις του μάρτυρα.

(στ) τη συμπεριφορά του κατηγορουμένου ή της οικογένειάς του ή των συνεργατών του κατηγορουμένου έναντι του μάρτυρα.

(ζ) τις απόψεις τις οποίες εξέφρασε ο μάρτυρας.

Ν.Β Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το ίδιο το νομοθέτημα που προβλέπει το ποινικό αδίκημα, ορίζει τον μάρτυρα ο οποίος θα είναι μάρτυρας στην εν λόγω ποινική διαδικασία για το αδίκημα, ως μάρτυρα που χρήζει βοηθείας[12].

Μέτρα Προστασίας Μαρτύρων

Κατά την εκδίκαση αδικημάτων και για τους σκοπούς της προστασίας μαρτύρων που χρήζουν βοηθείας, το Δικαστήριο δύναται να διατάξει όπως[13]:

  • Ολόκληρη ή μέρος της υπόθεσης εκδικαστεί κεκλεισμένων των θυρών[14].
  • Η μαρτυρία του μάρτυρα κατηγορίας να γίνει εις απουσία του Κατηγορούμενου (νοουμένου ότι ο τελευταίος θα λαμβάνει γνώση και θα είναι δυνατόν να τον αντεξετάσει)[15].

Περαιτέρω το Δικαστήριο δύναται για σκοπούς προστασίας του μάρτυρα έτσι ώστε να μην είναι ορατός προς τον κατηγορούμενο, να διατάξει:

  • την τοποθέτηση ειδικού διαχωριστικού[16]
  • τη χρήση κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης[17]
  • χρήση οποιουδήποτε άλλου μέσου ή συστήματος[18]

Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Π.Χ.[19] η οποία εκδικάστηκε κεκλεισμένων των θυρών, το μόνιμο Κακουργιοδικείο Λεμεσού έκανε δεκτές δύο οπτικογραφημένες καταθέσεις, ως κύρια εξέταση του μάρτυρα στα πλαίσια του Νόμου. Ομοίως στην υπόθεση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ν. Alramadan κ.α.[20], το Δικαστήριο διέταξε όπως οι κατηγορούμενοι να μην είναι ορατοί προς τον μάρτυρα και έδωσε άδεια όπως η μαρτυρία δοθεί μέσω κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης.

Σχέδιο Προστασίας Μαρτύρων

Ο Νόμος δίδει στον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, την εποπτεία του Σχεδίου Προστασίας Μαρτύρων και Συνεργατών της Δικαιοσύνης, εφεξής θα αναφέρεται ως (το «Σχέδιο»)[21]. Δικαίωμα για ένταξη στο σχέδιο έχει κάθε πρόσωπο το οποίο κατά την κρίση του Γενικού Εισαγγελέα, κατέχει ουσιώδεις πληροφορίες οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο στάδιο ποινικής διαδικασίας και πιθανό να θέσουν σε κίνδυνο το πρόσωπο αυτό[22].

Είδη Προστασίας

Το Σχέδιο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων[23]:

  • Προστασία του μάρτυρα και της οικογένειας του συνιστάμενη από φρούρηση ή συνοδεία ή και τα δύο
  • μετακίνηση του μάρτυρα και της οικογένειας του σε άλλη πόλη ή χωριό και τήρηση μυστικότητας για τη διαμονή του
  • αλλαγή της ταυτότητας του μάρτυρα και της οικογένειάς του
  • μετακίνηση του μάρτυρα και της οικογένειάς του στο εξωτερικό
  • ειδικές διευθετήσεις κράτησης συνεργατών της δικαιοσύνης

Ν.Β Τα μέτρα προστασίας μπορούν να επεκταθούν στη σύζυγο, τα τέκνα, τους γονείς και άλλους στενούς συγγενείς του μάρτυρα, αν τούτο είναι αναγκαίο για την αποφυγή του ενδεχομένου άσκησης οποιασδήποτε μορφής επηρεασμού του μάρτυρα, και μπορούν να εφαρμόζονται πριν, κατά και μετά τη δίκη[24].

Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Αντώνης Χριστοδούλου κ.α[25]., δεν έγινε αποδεκτή στο Δικαστήριο η εισήγηση των συνηγόρων της υπεράσπισης, ότι η ένταξη μάρτυρα στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων αποτελεί αθέμιτη πρακτική και δούλεψε ως αντάλλαγμα για την προστασία του μάρτυρα εναντίων των κατηγορουμένων.

Κρίνεται αναγκαίο σε αυτό το σημείο να παρατεθεί απόσπασμα της απόφασης Δημοκρατίας ν. Σάκκου[26], του Μονίμου Κακουργιοδικείου Λεμεσού όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Πέραν δε τούτου, η γλώσσα του […][27] «λύνεται» όταν, για πρώτη φορά, νιώθει ασφάλεια μετά την ένταξή του στο σχέδιο προστασίας μαρτύρων.  Δεν είναι αξιοπερίεργο.  Τουναντίον, είναι εγγενές στην ανθρώπινη φύση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου εμπλέκονται συγκατηγορούμενοι, οι οποίοι επιδόθηκαν από κοινού σε έκνομες πράξεις ή παραλείψεις, να εκφράζεται αρχικά απροθυμία αποκάλυψης λεπτομερειών ή άρνηση για το τι συνέβη στην πραγματικότητα, η οποία όμως, στη συνέχεια αναιρείται, με την έννοια ότι το πρόσωπο που προέβηκε στις αρχικές δηλώσεις, αποφασίζει, μετά από σκέψη και κυρίως για συνειδησιακούς λόγους, να καταλήξει να πει την αλήθεια (βλ.  Χριστοφή ν. Δημοκρατίας, ECLI:CY:AD:2018:B414, Ποιν. Έφ. 156/2016, ημερ. 25.9.2018).  Η συνείδηση του ανθρώπου, όσο πωρωμένη και να είναι, έχει εκρήξεις για λύτρωση, από το βάρος του εγκλήματος, που δεν ελέγχονται.  Η ομολογία του εγκλήματος αποτελεί μέσο για εκτόνωση της βεβαρημένης συνείδησης (βλ. Παναγή άλλως Καυκαρής ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ., 203).

Ο περί Προστασίας Μαρτύρων Νόμος και η Νομολογία, αποτελούν οδηγό για τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη κατά την εξέταση της μεταχείρισης ή ασυλίας, την οποία τυγχάνει ένας μάρτυρας. Μεμπτό και απαράδεκτο είναι η παροχή ενθάρρυνσης στο μάρτυρα, με υποσχέσεις ή ανταλλάγματα για να παραποιήσει τη μαρτυρία του, για να εξυπηρετήσει αλλότριο σκοπό ή να αποκρύψει την αλήθεια.   Οι φόβοι ενός μάρτυρα, για την ασφάλεια του ιδίου και της οικογένειάς του, μπορεί να τον καταστήσουν διστακτικό να εκπληρώσει το καθήκον του.»

Η υποχρέωση της πολιτείας μέσω του Γενικού Εισαγγελέα, να παρέχει εφ’ όρου ζωής προστασία μέσω του Σχεδίου Προστασίας Μαρτύρων, δεν είναι απόλυτη. Σχετική με το ως άνω είναι η υπόθεση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ΕΥΑΝΘΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ κ.α. ν. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ[28], όπου η Ενάγουσα στράφηκε εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας αξιώνοντας γενικές αποζημιώσεις λόγω του ότι ο τελευταίος δεν τήρησε την συμφωνία για παροχή εφ’ όρου ζωής προστασίας από το Σχέδιο. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα να αφαιρέσει την Ενάγουσα και τον σύζυγό της, από το Σχέδιο δεν προσέκρουε τον Νόμο, αφού δεν είχε αποδειχθεί ότι υπήρξε υπόσχεση εκ μέρους του Εναγομένου ή εκπροσώπων αυτού προς τους Ενάγοντες ότι θα εντάσσονταν στο Σχέδιο Προστασίας Μαρτύρων εφ’ όρου ζωής. Κατ’ επέκταση δεν υπήρξε συμβατική σχέση ή συμφωνία με τέτοιο περιεχόμενο.

Προβλεπόμενη ποινή από τον Νόμο

Κάθε πρόσωπο που προβαίνει σε οποιαδήποτε πράξη προορισμένη ή που είναι ενδεχόμενο να αποτρέψει πρόσωπο ενταγμένο στο Σχέδιο από του να ενεργήσει ως μάρτυρας σε ποινική διαδικασία, είναι ένοχο αδικήματος και υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) χρόνια[29].

Απαγορεύεται η δημοσιοποίηση του ονόματος της διεύθυνσης ή οποιασδήποτε άλλης πληροφορίας που ενδέχεται να οδηγήσει στην αποκάλυψη της ταυτότητας ή τον εντοπισμό προσώπου ενταγμένου στο Σχέδιο[30]. Σε περίπτωση διάπραξης του αδικήματος της παραγράφου αυτής, η προβλεπόμενη ποινή από τον Νόμο είναι φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) χρόνια[31].

[1] Χρίστος Κληρίδης, «Κυπριακό Δίκαιο της Απόδειξης», Νομική Βιβλιοθήκη 2019, σελ. 1.

[2] Περί Προστασίας Μαρτύρων Νόμος του 2001 (95(I)/2001).

[3] Γ.Μ Πικής, «Ποινική Δικονομία στην Κύπρο», Δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση του Criminal Procedure in Cyprus (1975), 2013 σελ. 169.

[4] (2005) 2 ΑΑΔ 282.

[5] Βλέπε επίσης:- Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σάββα Σάββα (1998) 2 ΑΑΔ 224.

[6] Άρθρο 49 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος (Κεφ.155).

[7] Άρθρο 50 του περί Ποινικής Δικονομία Νόμος (Κεφ. 155).

[8] Άρθρο 43 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος (ΚΕΦ.155).

[9] Άρθρο 24 του περί Δικαστηρίωv Νόμoς τoυ 1960 (14/1960).

[10][10] Άρθρο 4(1) του Ν. 95(Ι)/2001.

[11] Άρθρο 3 (3) του Ν. 95(I)/2001.

[12] Σχετικά είναι: περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμος του 2000, περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμο του 2000.

[13] Άρθρο 5(1) του Ν. 95(Ι)/2001.

[14] Άρθρο 5(1) (α) του Ν. 95(Ι)/2001.

[15] Άρθρο 5(1) (β) του Ν.95(Ι)/2001.

[16] Άρθρο 5(2) (α) του Ν.95(Ι)/2001.

[17] Άρθρο 5(2) (β) του Ν.95(Ι)/2001.

[18] Άρθρο 5(2) (γ) του Ν.95(Ι)/2001.

[19] Αρ. Υπόθεσης: 9622/18, 25/6/2021.

[20] Αρ. Υπόθεσης: 13154/2020, 1/2/2022.

[21] Άρθρο 16 του Ν.95(Ι)/2001.

[22] Ibid.

[23] Άρθρο 17 (2) του Ν.95(Ι)/2001.

[24] Άρθρο 17(1) του Ν.95(Ι)/2001.

[25] Αρ. Υπόθεσης: 14247/13, 3/9/2014.

[26] Υπόθεση αρ.: 20763/2019, 29/10/2020.

[27] Μάρτυρα.

[28] Αρ. Αγωγής: 1801/09, 5/5/2017.

[29] Άρθρο 19(1) του Ν.95(Ι)/2001.

[30] Άρθρο 19(2) του Ν.95(Ι)/2001.

[31] Άρθρο 19(3) του Ν.95(Ι)/2001.

28
Sep2022

ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (ΜΕΡΟΣ Α): ΕΥΘΥΝΗ, ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΩΝ

Εισαγωγή:

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού, το 2010 επισκέφθηκαν την Κύπρο 2,91 εκατομμύρια τουρίστες[1], ενώ το 2019 ο αριθμός ανήλθε στα 4,12 εκατομμύρια[2]. Οι αεροπορικές μεταφορές είναι ο κύριος τρόπος μεταφοράς από και προς την Κύπρο, μεταφέροντας σχεδόν το σύνολο της επιβατικής κίνησης. Ως εκ τούτου η Κύπρος καθίσταται ως ένας σημαντικός παίκτης στην χάραξη αεροπορικής πολιτικής. Δεκάδες είναι οι εμπορικές εταιρίες αερομεταφορών, οι οποίες προσγειώνονται στα αεροδρόμια της Κύπρου και αφετέρου τίθενται σε ευθύνες και/ή υποχρεώσεις με βάση το Κυπριακό ή/και Ευρωπαϊκό ή/και Διεθνές Αεροπορικό Δίκαιο.

Το παρόν άρθρο σκοπό έχει να ερευνήσει και να παραθέσει στον αναγνώστη συνοπτικά, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που φέρουν οι αερομεταφορείς προς τους επιβάτες, αλλά και τα δικαιώματα ή/και αποζημιώσεις που μπορούν να απολαμβάνουν οι επιβάτες.

Νομοθετικό πλαίσιο

Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει την αστική ευθύνη και τις υποχρεώσεις των εμπορικών αερομεταφορέων, είναι ο  περί Πολιτικής Αεροπορίας Νόμος του 2002, εφεξής θα αναφέρεται ως (ο «Νόμος») και η Διεθνής σύμβαση του Μόντρεαλ 1999[3].

Αναγκαστική προσγείωση[4]

Ο κυβερνήτης του αεροπλάνου στην αποκλειστική του κρίση δύναται να προχωρήσει με αναγκαστική προσγείωση, μόνο υπό τις πιο κάτω περιπτώσεις[5]:

  1. ασφάλειας του αεροσκάφους εξαιτίας ιδίως –
  2. βλάβης κινητήρα ή άλλου συστατικού του πτητικού μηχανισμού,
  3. άλλης επικίνδυνης ζημιάς του αεροσκάφους,
  4. ανεπάρκειας καύσιμων ή λιπαντικών,
  5. επικίνδυνων καιρικών συνθηκών,
  6. επικίνδυνης συμπεριφοράς προσώπου εντός του αεροσκάφους,
  7. απώλειας εκ μέρους μέλους του ιπτάμενου τεχνικού προσωπικού της δυνατότητας εκτελέσεως των καθηκόντων του,
  8. αποτροπής κίνδυνου ζωής ή κινδύνου υγείας προσώπου εντός του αεροσκάφους,
  9. παροχής άμεσης βοήθειας σε πρόσωπο επί του εδάφους, ευρισκόμενο σε κίνδυνο ζωής ή υγείας.

Ν.Β Όποιος υποστεί ζημιά ή βλάβη, την οποία προκάλεσε αναγκαστική προσγείωση ή επαναπογείωση ή απομάκρυνση αεροσκάφους, μπορεί να αξιώσει αποζημίωση[6].

Κανονισμός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αρ. 261/2004

Ο κανονισμός (ΕΕ) αρ. 261/2004[7], ο οποίος εισάγεται αυτομάτως στην εθνική νομοθεσία όπως ορίζεται από το σύνταγμα (κοινοτικός νόμος υπέρτατος του εθνικού[8]), θέσπισε κοινούς κανόνες αποζημίωσης σε επιβάτες αεροπορικών μεταφορών.

Πιο συγκεκριμένα: –

Σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης (εθελοντές):

Όταν αερομεταφορέας εκτιμά εύλογα, ότι θα προβεί σε άρνηση επιβίβασης, τότε ψάχνει για επιβάτες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν από το δικαίωμά τούτο[9]. Οι επιβάτες αυτοί ονομάζονται «εθελοντές» και τους δίδεται αντάλλαγμα κάποιο όφελος υπό όρους που θα συμφωνηθούν μεταξύ ενδιαφερόμενου επιβάτη και αερομεταφορέα. Περαιτέρω έχει την δυνατότητα να επιλέξει ένα από τα πιο κάτω[10]:

 την εντός επτά (7) ημερών επιστροφή (του πλήρους αντιτίμου του εισιτηρίου του, στην τιμή που το αγόρασε, για το μέρος ή τα μέρη του ταξιδιού που δεν πραγματοποιήθηκαν και για το μέρος ή τα μέρη του ταξιδιού που ήδη πραγματοποιήθηκαν, εφόσον η πτήση δεν εξυπηρετεί πλέον κανένα σκοπό σε σχέση με το αρχικό ταξιδιωτικό του σχέδιο)
 το 50 % της τιμής του εισιτηρίου (πτήσης εντός ΕΕ)
 το 75% της τιμής του εισιτηρίου (πτήσης εκτός ΕΕ)

(Πίνακας 1.1)

Σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης παρά την θέλησή τους:

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ[11]  
πτήσεις έως και 1500 χιλιομέτρων  €250,00
ενδοκοινοτικές πτήσεις άνω των 1 500 χιλιομέτρων και όλες τις άλλες πτήσεις μεταξύ 1500 και 3500 χιλιομέτρων·    €400,00
  Υπόλοιπες πτήσεις    €600,00

(Πίνακας  1.2)

Σε περίπτωση ματαίωσης:

Οι επιβάτες δικαιούνται:

  • Αποζημιώσεις/βοήθεια βάση πίνακα 1.1

Και:-

ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ[12]  
1.γεύματα και αναψυκτικά ανάλογα του χρόνου αναμονής τους
2.διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο όταν αποβαίνει αναγκαία η παρα- μονή τους : — επί μία ή περισσότερες νύκτες, ή — επί διάστημα επιπλέον εκείνου που σχεδίαζε ο επιβάτης·
3.μεταφορά μεταξύ αερολιμένα και καταλύματος (ξενοδοχείου ή άλλου).

(Πίνακας 1.3)

  • Αποζημιώσεις βάση του πίνακα 1.2 (εκτός και αν):
  • έχουν πληροφορηθεί τη ματαίωση δύο (2)  εβδομάδες τουλάχιστον πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης, ή
  • έχουν πληροφορηθεί τη ματαίωση μία έως δύο (2) εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης και τους προσφέρεται μεταφορά με εναλλακτική πτήση, που τους επιτρέπει να φύγουν όχι περισσότερο από δύο (2) ώρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης και να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό λιγότερο από τέσσερις ώρες μετά την προγραμματισμένη ώρα άφιξης, ή
  • έχουν πληροφορηθεί τη ματαίωση λιγότερο από επτά (7) ημέρες πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης και τους προσφέρεται μεταφορά με άλλη πτήση, που τους επιτρέπει  να φύγουν όχι περισσότερο από μία (1) ώρα νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης και να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό λιγότερο από δύο ώρες μετά την προγραμματισμένη ώρα άφιξης.

Σε περίπτωση καθυστέρησης:

Όταν ο αερομεταφορέας εκτιμά εύλογα, ότι μια πτήση θα έχει καθυστέρηση σε σχέση με την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησής της[13]:-

Οι επιβάτες δικαιούνται την βοήθεια που αναγράφεται στον πίνακα 1.3.

Ν.Β Για να θεωρείται η καθυστέρηση εύλογη πρέπει:

  1. δύο ώρες ή περισσότερο προκειμένου για όλες τις πτήσεις έως 1 500 χιλιομέτρων
  2. τρεις ώρες ή περισσότερο προκειμένου για όλες τις ενδοκοινοτικές πτήσεις άνω των 1 500 χιλιομέτρων και για όλες τις άλλες πτήσεις μεταξύ 1 500 και 3 500 χιλιομέτρων, ή
  3. τέσσερις ώρες ή περισσότερο προκειμένου για τις υπόλοιπες πτήσεις

Σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, ζημιάς ή καθυστερήσεως αποσκευών:

Σύμφωνα με την Σύμβαση του Μόντρεαλ[14], ο αερομεταφορέας ευθύνεται για τη ζημιά που προκαλείται σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, ή βλάβης του φορτίου, υπό τον όρο μόνον ότι, το συμβάν που προκάλεσε τη ζημιά σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της αεροπορικής μεταφοράς[15].

Από την άλλη, ο αερομεταφορέας δεν ευθύνεται εάν και στο βαθμό που αποδείξει ότι, η καταστροφή, η απώλεια ή η βλάβη του φορτίου προκλήθηκε από έναν ή περισσότερους από τους κάτωθι λόγους[16]:

α) ενδογενές ελάττωμα, ποιότητα ή ατέλεια του φορτίου,

β) ελαττωματική συσκευασία του φορτίου από άλλο πρόσωπο εκτός από τον μεταφορέα ή τους υπαλλήλους ή τους πράκτορές του,

γ) εχθροπραξία ή ένοπλη σύρραξη,

δ) πράξη δημόσιας αρχής πραγματοποιούμενη σε σύνδεση με την είσοδο, την έξοδο ή τη διαμετακόμιση του φορτίου.

Ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών

Ο κανονισμός (ΕΕ) αρ. 861/2007[17], θέσπισε την Ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, για απαιτήσεις μικρότερες των €2000,00[18] και κατάργησε επίσης τις ενδιάμεσες διαδικασίες που απαιτούνται για την αναγνώριση και εκτέλεση σε κράτος μέλος μιας απόφασης , που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος με την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών[19]. Η διαδικασία είναι απλή, αφού χρειάζεται η συμπλήρωση ενός τυποποιημένου εντύπου για την απαίτηση[20].

Με άλλα λόγια ο σκοπός της Ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών, είναι η ταχεία εκδίκαση των διαφορών και η αποφόρτιση πολύτιμου δικαστηριακού χρόνου των εθνικών δικαστηρίων.

Disclaimer: Το παρόν άρθρο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ή/και δεν μπορεί να αποτελέσει νομική συμβουλή και δεσμεύεται για την ορθότητά του, με την ημερομηνία έκδοσής του. Δεν αναλύονται εξαντλητικά όλα τα νομικά σημεία, και ως εκ τούτου για περισσότερες πληροφορίες ή/και νομική συμβουλή επικοινωνήστε στο info@landaslaw.com

[1] https://www.worlddata.info/asia/cyprus/tourism.php .

[2] Ibid.

[3] σημαίνει την διεθνή σύμβαση για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, που υπογράφηκε στο Μόντρεαλ στις 28 Αυγούστου 1999 και κυρώθηκε με τον περί της Διεθνούς Σύμβασης για την Ενοποίηση Ορισμένων Κανόνων στις Διεθνείς Αεροπορικές Μεταφορές (Κυρωτικό) Νόμο του 2002.

[4] Άρθρο 101 του Νόμου.

[5] Ν. 213(I)/2002.

[6] Άρθρο 104 του Νόμου.

[7]ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 261/2004 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 11ης Φεβρουαρίου 2004 για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91.

[8] Άρθρο 1Α του Συντάγματος της Κυπριακής δημοκρατίας.

[9] Άρθρο 4 του Κανονισμού 261/2004.

[10] Άρθρο 8 του Κανονισμού 261/2004.

[11] Άρθρο 7 του Κανονισμού 261/2004.

[12] Άρθρο 9 του Κανονισμού 261/2004.

[13] Άρθρο 6 του Κανονισμού 261/2004.

[14] Σύμβαση του Μόντρεαλ για την ευθύνη των αερομεταφορέων 1999.

[15] Άρθρο 18(1) της Σύμβασης του Μόντρεαλ 1999.

[16] Άρθρο 18(2) της Σύμβασης του Μόντρεαλ 1999.

[17] ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 861/2007 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑÏΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 11ης Ιουλίου 2007 για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών.

[18] Άρθρο 2 του Κανονισμού 861/2007.

[19] Άρθρο 1 του Κανονισμού 861/2007.

[20] Άρθρο 4 του Κανονισμού 861/2007.

13
Sep2022

OFFICIAL OPENING OF BRANCH OFFICE IN PAPHOS

Giorgos Landas LLC is pleased to announce the official opening of its new branch office in Paphos located at 1st April str., No.16, JULIA COURT, 8011.

The decision of opening a branch was to expand the business in Paphos region due to demand of the local market.

The office is conveniently located nearby the Paphos District Court, staffed by a team of knowledgeable experts, offering a wide range of  legal services.

“We believe in investing in communities and give easy access to clients to reach us” said Giorgos Landas, Founder and Managing Director,

“We guarantee that the team at Paphos office will offer the same quality of service”.

Giorgos A. Georgiou is the branch manager andhas a LLB Bachelor of Laws at the University of West England(First Class Honors) and MA Master inPolitical Services and International Relationsof the University of Cyprus.

Giorgos and his team are ready to provide full expertise and assist both individuals and business entities at the new branch.

About Giorgos Landas LLC Law Firm

The Law firm has developed a leading law practice, based on its successful legal support and litigation efforts for clients.

The Law firm has a meticulous approach to detail and is committed not only to give their clients the personalized attention they deserve, but also to maximize and protect their interests in the greatest possible way.

Learn more about Giorgos Landas LLC here.

Racism article Cyprus Law
25
Aug2022

Ποινικό Δίκαιο: Το νομικό καθεστώς του Ρατσισμού στην Κύπρο

Εισαγωγή:

Επειδή το φαινόμενο του ρατσισμού και η υποκίνηση μίσους που παρατηρείται στην Κυπριακή κοινωνία, παρουσιάζει μία ανησυχητική άνοδο και είναι σε έξαρση, το παρόν άρθρο έχει ως στόχο να ερευνήσει και να ενημερώσει τον αναγνώστη για το νομικό καθεστώς του ‘Ρατσισμού’ ή/και της υποκίνησης μίσους –  «έγκλημα εκφοράς ρατσιστικού λόγου[1]» με δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους στην Κυπριακή έννομη τάξη. 

Υιοθετώντας την Απόφαση-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ[2], η Bουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε τον Ν. 134(I)/2011[3], εφεξής θα αναφέρεται ως (ο «Νόμος»), ο οποίος δίδει την εξουσία στον Γενικό Εισαγγελέα να ασκήσει ποινική δίωξη σε πρόσωπα που υποκινούν το μίσος[4] σε ομάδες ανθρώπων αυτεπάγγελτα[5], χωρίς την οποιαδήποτε προηγούμενη καταγγελία του θύματος[6].

 

Εγκλήματα μίσους και Νομολογία Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εφεξής «ΕΔΑΔ»

Η φύση των «εγκλημάτων μίσους», επεξηγείται στην έκδοση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Directorate-General Justice[7], Programme ως:

«Τα εγκλήµατα µίσους είναι ποινικά αδικήματα που διαπράττονται µε κίνητρο την προκατάληψη.  Ως εκ τούτου, αποκαλούνται κοινώς εγκλήµατα «λόγω προκαταλήψεων», και ο χαρακτηρισµός αυτός φέρνει στο προσκήνιο τα δύο καθοριστικά τους χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι η διαπραχθείσα πράξη πρέπει να αναγνωρίζεται ως αξιόποινη πράξη σύµφωνα µε το εθνικό ή το διεθνές ποινικό δίκαιο. Σε αυτό το πλαίσιο, και παρά τις µικρές αποκλίσεις µεταξύ των κρατών ως προς την ακριβή σειρά των συµπεριφορών που µπορούν να θεωρηθούν ως συνιστώσες ποινικού αδικήµατος (σε αντίθεση µε το παράπτωµα, για παράδειγµα), η πρώτη προϋπόθεση ενός εγκλήµατος µίσους είναι ένα βαθιά εδραιωµένο και βασικό χαρακτηριστικό κάθε νοµικού συστήµατος σε κάθε κοινωνία του κόσµου. Παραδείγµατα εγκληµάτων µίσους µπορεί να περιλαµβάνουν – ενδεικτικά και όχι περιοριστικά- πράξεις απειλής ή/και άλλες προσπάθειες εκφοβισµού, βλάβη της περιουσίας, επίθεση και ανθρωποκτονία.

Το δεύτερο διακριτικό χαρακτηριστικό, ωστόσο, το οποίο χρησιµεύει επίσης για να διαφοροποιήσει τα εγκλήµατα µίσους από άλλα εγκλήµατα, είναι λιγότερο απτό και εύκολο να προσδιοριστεί, καθώς αφορά το βαθύτερο κίνητρο , που προκάλεσε την πράξη. Δηλαδή, προκειµένου ένα αδίκηµα να συνιστά έγκληµα µίσους, σε αντίθεση µε ένα συνηθισµένο αδίκηµα του ποινικού νόµου, ο δράστης ή οι δράστες κινούµενοι από µια προκατειληµµένη άποψη, εγγενώς συνδεδεµένη µε τα πραγµατικά ή υποτιθέµενα ένα ή περισσότερα χαρακτηριστικά, προστατευόµενα από το δίκαιο- ενός προσώπου – και καθιστώντας έτσι στόχο στα µάτια του δράστη. »

Στην υπόθεση  Škorjanec v. Κροατίας[8], υποδείχθηκε ότι:

«Η αντιμετώπιση της βίας με ρατσιστικά κίνητρα και της βιαιότητας σε ισότιμη βάση με τις υποθέσεις που δεν έχουν ρατσιστικές ιδιαιτερότητες θα ισοδυναμούσε με την αποφυγή αντιμετώπισης της ειδικής φύσης πράξεων ιδιαίτερα καταστροφικών για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.  Η έλλειψη διακρίσεως ως προς τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται διαφορετικές καταστάσεις είναι δυνατό να συνιστά αδικαιολόγητη μεταχείριση ασυμβίβαστη με το άρθρο 14 της Συμβάσεως.»

Ιδιαίτερη μνεία έγινε στην υπόθεση Ιdentoba και άλλοι ν. Γεωργίας[9], όπου έγινε λόγος για συναίνεση και συνενοχή εφόσον αποφασίστηκε ότι:

«[…]χωρίς αυστηρή προσέγγιση από τις αρχές επιβολής του νόμου, τα εγκλήματα που προκαλούνται από προκατάληψη θα αντιμετωπίζονται σε ίση βάση με συνήθεις υποθέσεις που δεν έχουν τέτοιες αποχρώσεις και η προκύπτουσα αδιαφορία θα ισοδυναμεί με την επίσημη συναίνεση ή ακόμα και συνενοχή όσον αφορά τα εγκλήματα μίσους.»

Περαιτέρω στην υπόθεση Király και Dömötör v. Ουγγαρίας[10], έγινε λόγος για νομιμοποίηση ή και ανοχή τέτοιων συμπεριφορών εάν τα εγκλήματα μίσους δεν αντιμετωπίζονται με την απαιτούμενη αυστηρότητα:

«Το Δικαστήριο εξέφρασε την ανησυχία του για το γεγονός ότι η εν λόγω αντιμετώπιση θα μπορούσε να θεωρηθεί από το κοινό ως νομιμοποίηση ή/και ανοχή τέτοιων συμπεριφορών εκ μέρους του κράτους.»

Δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου

Αδικήματα τα οποία τελέστηκαν βάση του Νόμου, δίδουν την δικαιοδοσία στα Δικαστήρια της Δημοκρατίας να εκδικάσουν τα αδικήματα εφόσον, έχουν διαπραχθεί:

  • από πολίτη της Δημοκρατίας[11]
  • ολόκληρο ή μέρος στο έδαφος της Δημοκρατίας[12]
  • προς όφελος νομικού προσώπου το οποίο έχει την έδρα του στο έδαφος της Δημοκρατίας[13]

ΝΒ. Δικαιοδοσία δίδεται ακόμη και στην περίπτωση που οι πράξεις τελούνται μέσω συστήματος πληροφορικής.

 

Συστατικά στοιχεία αδικήματος και Ποινές:

Σύμφωνα με το Άρθρο 3(1) του Νόμου:

Πρόσωπο το οποίο: –

  1. εκ προθέσεως
  2. είτε δημόσια είτε με δημόσια διάδοση
  3. υποκινεί βία ή μίσος που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής
  4. κατά τρόπο που διαταράσσει τη δημόσια τάξη ή που έχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα

Είναι ένοχο αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) χρόνια ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000) ή και στις δύο αυτές ποινές[14].

Ν.Β Κύριο συστατικό στοιχείο του αδικήματος είναι η «υποκίνηση».  Η υποκίνηση (incitement), όπως π.χ. η απόπειρα (attempt) και η συνωμοσία (conspiracy), αποτελεί ατελές έγκλημα (inchoate crime) σε σχέση με το ολοκληρωμένο έγκλημα το οποίο στοχεύεται[15].  Ειδικότερα, η «υποκίνηση» έχει την έννοια της ενθάρρυνσης άλλου προσώπου να διαπράξει ένα άλλο έγκλημα.

 

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Κατά το Άρθρο 3(2)(α) του Νόμου:

Πρόσωπο το οποίο εκ προθέσεως και κατά τρόπο που διαταράσσει τη δημόσια τάξη ή που έχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα με οποιοδήποτε τρόπο: –

  1. δημόσια επιδοκιμάζει ή αρνείται ή κατάφωρα υποβαθμίζει τα εγκλήματα γενοκτονίας, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου
  2. και στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής
  3. και η συμπεριφορά του αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που είναι πιθανόν να υποκινήσει βία ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της.

Είναι ένοχο αδικήματος και σε περίπτωση καταδίκης, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε χρόνια (5) ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες Ευρώ (€10 000) ή και στις δύο αυτές ποινές[16].

Ν.Β Οι ηθικοί αυτουργοί και συναυτουργοί, δύναται να διωχθούν και να καταδικαστούν ωσάν οι ίδιοι να διέπραξαν τα αναφερόμενα αδικήματα από τον Νόμο[17].

Ευθύνη και κυρώσεις Νομικών Προσώπων

Νομικό πρόσωπο είναι ένοχο όταν τα ανωτέρω αδικήματα, διαπράττονται ως όφελός του από φυσικό πρόσωπο το οποίο ασκεί εξουσίες ως διευθυντής[18] και υπόκειται σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες Ευρώ (€10 000).

Περαιτέρω τα Δικαστήρια έχουν την εξουσία να διατάξουν[19]:

  1. τον προσωρινό ή μόνιμο αποκλεισμό από δημόσιες παροχές ή ενισχύσεις
  2. την προσωρινή ή μόνιμη απαγόρευση άσκησης εμπορικής δραστηριότητας
  3. τη διάλυση του νομικού προσώπου
  4. τη δήμευση οποιουδήποτε αντικειμένου ή μέσου το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη διάπραξη οποιουδήποτε αδικήματος που προβλέπεται στον παρόντα Νόμο.

Δυσφήμηση ξένων ηγεμόνων

Η δυσφήμηση ξένων ηγεμόνων (άρχοντα, πρέσβη ή άλλο ξένο αξιωματούχο), χωρίς οποιαδήποτε επαρκή δικαιολογία, βάση του (ΚΕΦ.154)[20], καθορίζεται ως πλημμέλημα επειδή επηρεάζουν τις σχέσεις με Ξένα Κράτη και την Εξωτερική Γαλήνη.

Καταληκτικό σχόλιο:

Ο νομοθέτης εν τη σοφία του ενώ από τη μία είχε να διαπραγματευτεί την σοβαρότητα του φαινομένου του ρατσισμού ή/και της υποκίνησης σε βία, από την άλλη επιφύλαξε και προστάτευσε την υποχρέωση σεβασμού θεμελιωδών δικαιωμάτων και ιδιαίτερα της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι[21]. Αυτός είναι και ο λόγος, ο οποίος δίδεται η εξουσία μόνο στον Γενικό Εισαγγελέα ή/και κατόπιν έγκρισής του η ποινική δίωξη αδικήματος από τον Νόμο.

[1] Βλ. «Η ποινική αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα» (Τιμητικός Τόμος Νέστορα Κουράκη), Ελισάβετ Συμεωνίδου-Καστανίδου.

[2] Απόφαση-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2008 για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου.

[3] Ο Περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου Νόμος του 2011.

[4] Για σκοπούς του Νόμου, ο ορισμός του μίσους δίδεται ως: μίσος που βασίζεται στη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές ή την εθνική ή εθνοτική καταγωγή·

[5] Άρθρο 10 του Νόμου.

[6] Άρθρο 9 του Νόμου.

[7] Rights, Equality and Citizenship Programme and Pilot Projects, 2014, of DG Justice με τίτλο «Εγκλήματα Μίσους», European Judicial Training Project.

[8] Škorjanec v. Κροατίας, Αρ. Προσφ. 25536/14, ημερ. 28.3.2017.

[9] Ιdentoba και άλλοι ν. Γεωργίας, Αρ. Προσφ. 73235/12, ημερ. 12.5.2015.

[10] Αρ. Προσφ. 63409/11, ημερ. 17.1.2017.

[11] Άρθρο 7(β) του Νόμου.

[12] Άρθρο 7(α) του Νόμου.

[13] Άρθρο 7(γ) του Νόμου.

[14] Άρθρο 3(1) του Νόμου.

[15] Βλ. «Incitement: A Study in Language Crime», Joseph Jaconelli, Law School University of Manchester, Crim. Law and Philos, 2018, 12: σελ.245-265.

[16] Άρθρο 3(2) του Νόμου.

[17] Άρθρο 4 του Νόμου.

[18] Άρθρο 5(1) του Νόμου.

[19] Άρθρο 6(1) του Νόμου.

[20] Άρθρο 68 του Περί Ποινικού Κώδικα Νόμος (ΚΕΦ.154).

[21] Όπως κατοχυρώνονται στο Άρθρο 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

08
Aug2022

ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΠΟΙΝΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ

Νομοθετικό πλαίσιο:

Τα Δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας, εγκαθιδρύθηκαν και απόκτησαν αρμοδιότητα και δικαιοδοσία βάση του Ν. 14/1960[1], ως έχει τροποποιηθεί έως και σήμερα. Η οποιαδήποτε σύσταση οποιουδήποτε έκτακτου ή/και λαϊκού δικαστηρίου, απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας[2]. Οι εξουσίες των Δικαστηρίων στην αναστολή ποινών φυλάκισης, πηγάζουν από τους Ν. 95/1972[3], ως έχει τροποποιηθεί έως και σήμερα εφεξής θα αναφέρεται ως (ο «Νόμος»).

Ποινές

Τα Δικαστήρια έχουν την εξουσία ή/και την αρμοδιότητα να επιβάλουν τις ακόλουθες ποινές με βάση το ΚΕΦ.154[4], ως έχει τροποποιηθεί:

  • φυλάκιση διά βίου
  • φυλάκιση
  • χρηματική ποινή
  • καταβολή αποζημίωσης
  • παροχή εγγύησης για την τήρηση της τάξης και καλή διαγωγή ή για προσέλευση για ακρόαση δικαστικής απόφασης
  • επιτήρηση
  • οποιαδήποτε άλλη ποινή ή μεταχείριση επιβάλλεται δυνάμει άλλου νόμου.

Προϋποθέσεις για έκδοση διατάγματος αναστολής ποινής φυλάκισης

Ο νομοθέτης μέσα από την σύνταξη του ίδιου του Νόμου, έθεσε όχι μόνο τις ασφαλιστικές δικλείδες αλλά και εν τη σοφία του προβλεπόμενες προϋποθέσεις, έτσι ώστε να μην γίνεται κατάχρηση της εξουσίας των Δικαστηρίων ως προς την αναστολή της ποινής, αλλά και να μην καταχράται από την κοινωνία.

  • Η επιβληθείσα ποινή δεν πρέπει να υπερβαίνει τα τρία (3) έτη[5].
  • Το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορούμενου, πρέπει να δικαιολογούν την αναστολή της ποινής[6]. (βλ.         ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ν. HALIL, Αριθμός υπόθεσης: 19537/2019, 28/1/2020)
  • Το Δικαστήριο εξηγεί σε απλή γλώσσα στον κατηγορούμενο τους όρους αναστολής της ποινής και τις συνέπειες μη συμμόρφωσης με το διάταγμα αναστολής της ποινής φυλάκισης[7].

Ν.Β Σε περίπτωση όπου πρόσωπο, διαπράξει αδίκημα το οποίο προνοεί ποινή φυλάκισης (κατά την περίοδο ισχύεις του διατάγματος αναστολής) και του έχει ανασταλεί προηγούμενος η ποινή μέσω διατάγματος αναστολής από το Δικαστήριο, τότε το Δικαστήριο δύναται να ενεργοποιήσει και την προηγούμενη επιβληθείσα ποινή[8]. (βλ.         ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ν. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Υπόθεση με αρ.: 11251/2021, 12/1/2022, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ν. BRUMAR, Υπόθεση με αρ.: 7542/2021., 27/4/2021, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ν. ΜΗΝΑ κ.α., Υπόθεση με αρ.: 15565/2020., 23/2/2021)

Διατάγματα επιτηρήσεως

Σε περίπτωση όπου το Δικαστήριο επιβάλει ποινή φυλάκισης που υπερβαίνει τους έξι (6) μήνες, τότε δύναται να αναστείλει την ποινή φυλάκισης και να εκδώσει Διάταγμα επιτηρήσεως, όπου θα θέτει τον καταδικασθέντα υπό την επιτήρηση επιτηρούντος λειτουργού για περίοδο που θα αναγράφεται στο διάταγμα[9]. (βλ. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ν. ASPANIDIS κ.α., Αριθμός υπόθεσης: 661/2020, 26/5/2020)[10]

Εξουσίες που δίδονται στην Εκτελεστική Εξουσία

Το Άρθρο 53 του Νόμου αναφέρει ότι:

«1. Ο Πρόεδρος ή ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας έχουσι το δικαίωμα απονομής χάριτος εις άτομα καταδικασθέντα εις θάνατον και ανήκοντα εις την κοινότητα εκατέρου αυτών.»

Ν.Β Το παρόν Άρθρο θα μπορούσε να θεωρηθεί και αναχρονιστικό, διότι με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και με την υπογραφή του Έκτου πρωτοκόλλου[11] και του Δέκατου Τρίτου[12], η θανατική ποινή έχει καταργηθεί για οπουδήποτε αδίκημα.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η θανατική ποινή για φόνο καταργήθηκε στην Κύπρο στις 15 Δεκεμβρίου 1983[13], ενώ καταργήθηκε για όλα τα εγκλήματα, στις 19 Απριλίου 2002. Η θανατική ποινή αντικαταστάθηκε με ισόβια κάθειρξη. Η Κύπρος έχει υπογράψει και το δεύτερο προαιρετικό πρωτόκολλο του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο προβλέπει την πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής. Η Κύπρος είχε αρχικά κάνει κράτηση[14] για το δεύτερο πρωτόκολλο, που επέτρεπε την εκτέλεση για σοβαρά εγκλήματα σε περίοδο πολέμου, αλλά στη συνέχεια κατήργησε αυτή τη κράτηση.

Το ίδιο Άρθρο του Νόμου δίδει την εξουσία στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον Αντιπρόεδρο να μειώνουν, αναστέλλουν ή μετατρέπουν οποιανδήποτε ποινή επιβληθεί από οποιοδήποτε Δικαστήριο, κατόπιν της σύμφωνου γνώμης του Γενικού Εισαγγελέα και του Βοηθού Γενικού εισαγγελέα της Δημοκρατίας.

Το παρόν άρθρο δεν αποτελεί νομική συμβουλή, αλλά είναι ενδεικτικό και δεσμεύεται ως προς την ορθότητά του κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του. Τυχόν τροποποιήσεις ή/και αλλαγές πιθανό να επηρεάσουν. Για οποιεσδήποτε πληροφορίες, επικοινωνήστε με το γραφείο μας στο info@landaslaw.com

[1] Ο περί Δικαστηρίωv Νόμoς τoυ 1960

[2] Άρθρο 30 (1) του Συντάγματος

[3] Ο περί της Υφ’ Όρων Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμος του 1972

[4] Άρθρο 26 του περί Ποινικού Κώδικα Νόμος (ΚΕΦ.154)

[5] Άρθρο 3 (1) του Νόμου

[6] Άρθρο 3 (2) του Νόμου

[7] Άρθρο 3 (4) του Νόμου

[8] Άρθρο 4 του Νόμου

[9] Άρθρο 5(1) του Νόμου

[10] Βλ. επίσης ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ν. ΚΚΟΜΟΡ, Αριθμός υπόθεσης: 10406/2019, 18/12/2020

[11] Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η οποία υπογράφηκε στη Ρώμη στις 4 Νοεμβρίου 1950

[12] Στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, σχετικά με την Κατάργηση της θανατικής Ποινής σε όλες τις Περιστάσεις

[13] Καταργήθηκε στην πράξη από το 1962

[14] Ενδεικτικά η επιφύλαξη: «Η Κυπριακή Δημοκρατία, σύμφωνα με το Αρθρο 2.1 του Δευτέρου Πρωτοκόλλου του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, δηλώνει ότι επιφυλάσσει το δικαίωμα να προβλέπει στην εσωτερική νομοθεσία της την εφαρμογή της θανατικής ποινής σε ενόχους πολύ σοβαρών εγκλημάτων στρατιωτικού χαρακτήρα που διαπράττονται σε καιρό πολέμου.»

26
Jul2022

Cyprus Bar Association Exams

We are proud of our Trainee Lawyers Styliana Lefkiou, Rafaella Chrysafi and Myria Pornari for all having successfully passed the Cyprus Bar Association Exams.

Congratulations! Keep believing in yourselves and work hard; more achievements are yet to come.

This website uses cookies to ensure you get the best experience on our website.
Accept