Anna Pavlou has been appointed as a distinguished member of the Committee for the Modernisation of Law and the Study of the Bills of Law and Public Law by the Cyprus Bar Association.
We are incredibly proud to have Anna Pavlou represent us in such a role.
Congratulations Anna on this well-deserved achievement!
We’re thrilled to announce that Valeria Azovidi has been appointed as a member of the Real Estate Bar Association Committee!
Your dedication to excellence in the real estate field is truly commendable, and we’re proud to have such a talented professional on our team
Here’s to new opportunities, continued success, and making a positive impact in the real estate legal community!
Προσφ. Αρ. 520/2020 – 23.3.2023 Δικαστής: Μ. Καλλίγερου, ΠΔΔ Για αιτητές: Α. Χατζηγεωργίου για Α.Σ. Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε. Για Καθ’ων η Αίτηση: Α. Καλησπέρα (κα) για Γενικό Εισαγγελέα
Σύμφωνα με τον διοικητικό φάκελο στις 25/05/2020 το Επαρχιακό Γραφείο Πάφου ενημερώθηκε με επιστολή από το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας ότι το συγκρότημα St. Nicolas Residence, ιδιοκτησίας των αιτητών, λάμβανε παράνομα νερό το οποίο ήταν εκτός του δικτύου της υδατοπρομήθειας της Κοινότητας με αποτέλεσμα την παράβαση του άρθρου 86 του Ν. 86(Ι)/99. Ο λόγος παύσης της παροχής νερού από το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας ήταν τα συσσωρευμένα χρέη της αιτήτριας για την παροχή πόσιμου νερού. Μετά από αγωγή του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου εξέδωσε απόφαση εναντίον των αιτητών για εξόφληση των καθυστερημένων οφειλών. Στη συνέχεια οι αιτητές προχώρησαν σε αγωγή εναντίον του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας για την έκδοση διατάγματος επανασύνδεσης του νερού επικαλούμενοι θέματα υγείας και ασφάλειας, η οποία απορρίφθηκε από το Δικαστήριο.
Στις 10/06/2020 η Υγειονομική Λειτουργός προχώρησε σε δειγματοληψία νερού για χημική εξέταση. Η Λειτουργός στην έκθεση γεγονότων της ανέφερε ότι στην παρουσία 2 υπαλλήλων του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας και 2 Αστυνομικών προέβη στην αναφερόμενη δειγματοληψία νερού. Περαιτέρω ανέφερε ότι στο χώρο την συγκεκριμένη στιγμή υπήρχε βυτιοφόρο χωρίς τις σχετικές άδειες, το οποίο εφοδιαζόταν με νερό από μη εγκεκριμένη πηγή και εφοδίαζε τις πλαστικές υδαταποθήκες των διαμερισμάτων με νερό. Ο διευθυντής της εταιρείας αρνήθηκε να παραστεί στην δειγματοληψία νερού αφού ισχυριζόταν ότι όλα γίνονται κατά τρόπο νόμιμο και δεν δεχόταν την δειγματοληψία αυτή.
Η Λειτουργός εντούτοις προχώρησε σε δειγματοληψία από εξωτερική βρύση του υποστατικού καθώς και από το νερό του βυτιοφόρου.
Μετά την αναφερόμενη δειγματοληψία, στις 12/06/2020 οι Καθ’ ων η αίτηση απέστειλαν επιστολή στους αιτητές αναφέροντας τα αποτελέσματα της δειγματοληψίας. Τα αποτελέσματα των δειγμάτων που λήφθηκαν δεν συνάδαν με τις παραμετρικές τιμές που καθορίζονται στον Ν. 87(Ι)/2001 και θα έπρεπε να προχωρήσουν άμεσα στην αποσύνδεση των δεξαμενών που υδροδοτούνται από το βυτιοφόρο και να γίνει επανασύνδεση με το δίκτυο υδατοπρομήθειας της Χλώρακας. Περαιτέρω θα έπρεπε να προβούν και σε απολύμανση του εσωτερικού δικτύου και των υδαταποθηκών των διαμερισμάτων. Πέραν της επιστολής αυτής δόθηκε στους αιτητές το δικαίωμα να αποδείξουν ότι η παροχή νερού από το βυτιοφόρο ήταν ασφαλή όμως ποτέ δεν το έπραξαν.
Έτσι οι αιτητές προχώρησαν με προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο για την απόφαση αυτή.
Οι Καθ’ ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση ότι η απόφαση τους δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά πληροφοριακή. Σύμφωνα με τον Ν. 158 (Ι)/99 άρθρο 4, κάθε διοικητική πράξη καθίσταται υποχρεωτική προς εκτέλεση για τους αποδέκτες της από την ημέρα που κοινοποιείται στον ενδιαφερόμενο. Κύριο χαρακτηριστικό της εκτελεστότητας μιας διοικητικής πράξης είναι η άμεση παραγωγή έννομου αποτελέσματος. Ο χαρακτηρισμός μιας διοικητικής πράξης ως εκτελεστής, δίνει την δυνατότητα προσφυγής του ενδιαφερομένου στο Διοικητικό Δικαστήριο. Επομένως ορθά οι αιτητές προχώρησαν σε προσφυγή αφού η επίδικη απόφαση είχε όλα τα χαρακτηριστικά της εκτελεστής διοικητικής πράξης που προέρχονταν από Διοικητικό Όργανο στα πλαίσια της εξουσίας που του δίδει ο Νόμος. Και περαιτέρω αφού δεν προέβαλαν οποιαδήποτε ένσταση εντός της προβλεπόμενης από το Νόμο προθεσμίας, βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος ορθά προέβησαν σε προσφυγή, η οποία έγινε αποδεκτή από το Διοικητικό Δικαστήριο.
Στην συνέχεια οι δικηγόροι των αιτητών υποστήριξαν ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν προχώρησαν σε επαρκή έρευνα και για αυτό τον λόγο πλανήθηκαν σε σχέση με τα γεγονότα. Κατέληξαν σε λανθασμένα συμπεράσματα όσον αφορά την παροχή πόσιμου νερού στα διαμερίσματα. Σύμφωνα με τους δικηγόρους των αιτητών προμήθευαν με δικά τους βυτιοφόρα μη πόσιμο νερό μόνο για τους εξωτερικούς χώρους και η βρύση από την οποία λήφθηκε νερό ήταν συνδεδεμένο με το δίκτυο για μη πόσιμο νερό. Το πόσιμο νερό διοχετευόταν από αδειούχα βυτιοφόρα το οποίο προμήθευαν σε υπόγεια δεξαμενή στο συγκρότημα διαμερισμάτων και από εκεί παρεχόταν στα διαμερίσματα. Έτσι οι δικηγόροι των αιτητών υποστήριξαν ότι οι Καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση της αρχής της καλής πίστης, της αρχής της χρηστής διοίκησης και της αρχής της αναλογικότητας και περαιτέρω παραβίασαν το δικαίωμα ακροάσεως αφού δεν τους δόθηκε ποτέ το δικαίωμα ν ακουστούν πριν την έκδοση της απόφασης.
Αντίθετα οι Καθ’ ων η αίτηση υποστήριξαν ότι είχε διεξαχθεί η δέουσα έρευνα και δεν υπέπεσαν σε καμία πλάνη και ότι ενήργησαν μέσα στα όρια που τους επιτρέπει ο Νόμος ως θεματοφύλακες του δημοσίου συμφέροντος όσον αφορά την παροχή πόσιμου νερού σε υποστατικά. Υποστηρίζουν ότι η απόφαση τους ήταν μέσα στα πλαίσια της αρχής της αναλογικότητας χάριν αυτού του δημοσίου συμφέροντος.
Το Διοικητικό Δικαστήριο προχώρησε σε ακύρωση της επίδικης απόφασης και πιο κάτω θα εξετάσουμε, θα σχολιάσουμε και θα αναλύσουμε τους λόγους ακύρωσης.
Ο πρώτος λόγος ακύρωσης όπως υποστηρίχθηκε από τους αιτητές ήταν ότι οι Καθ’ ων η αίτηση πλανήθηκαν ως προς τα γεγονότα αλλά και τον Νόμο αφού δεν προχώρησαν σε επαρκή έρευνα όπως όφειλαν σύμφωνα με το άρθρο 45 του Ν. 158(Ι)/99 δηλαδή δεν έλαβαν υπόψιν ουσιώδη στοιχεία της υπόθεσης και κατέληξαν σε αυθαίρετα συμπεράσματα ενώ οι ίδιοι τελούσαν υπό πλάνη περί τα πράγματα και τον Νόμο. Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης κατά την γνώμη μου ορθά οι δικηγόροι των αιτητών υποστήριξαν την θέση αυτή αφού η Λειτουργός προέβη σε έλεγχο δειγματοληψίας νερού από εξωτερική βρύση και όχι εσωτερικής βρύσης όπως προβλέπει ο σχετικός νόμος Περί της Ποιότητας του Νερού Ανθρώπινης Κατανάλωσης και περαιτέρω το πόσιμο νερό διοχετευόταν από αδειούχα βυτιοφόρα, για την μεταφορά του οποίου όταν απευθύνθηκαν στους αρμόδιους τους ανέφεραν ότι δεν χρειαζόταν σχετική άδεια, και όχι από το βυτιοφόρο όπου διοχέτευε την συγκεκριμένη στιγμή νερό στην εξωτερική δεξαμενή. Επομένως αφού αναλύθηκαν οι όροι <<βυτίο>> και <<φορέας ύδρευσης>> ορθά αναφέρθηκε ότι θα μπορούσε να διοχετευθεί νερό τόσο από το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας αλλά και από κάθε επιχείρηση που διαθέτει βυτία για πόσιμο νερό και η Λειτουργός θα έπρεπε να δώσει την δέουσα σημασία στο γεγονός ότι το βυτίο δεν ήταν εγγεγραμμένο για προμήθεια πόσιμου νερού και ότι ίσως αυτό να διοχέτευε νερό στο υποστατικό ως μη πόσιμο και να διεξαγόταν η σχετική έρευνα ως προς το που διοχετευόταν αυτό το νερό. Η βεβαίωση του λειτουργού που ήταν παρών και του Πρόεδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας ότι η εξωτερική βρύση ήταν συνδεδεμένη με το δίκτυο που προμήθευε νερό δεν μπορούσε να αποτελέσει έγκυρη βεβαίωση αλλά η Λειτουργός όφειλε αφού της δόθηκε αυτή η πληροφορία να εξετάσει την σχετική βρύση όπως επιβάλλεται από τον Ν. 158(Ι)/99 και να είναι και κατατεθειμένο στο φάκελο της υπόθεσης για σκοπούς δικαστικού ελέγχου γεγονός το οποίο το Δικαστήριο αφού μελέτησε τον φάκελο δεν μπορούσε να εντοπίσει σχετική έρευνα αν το νερό διοχετευόταν από το βυτιοφόρο στα διαμερίσματα.
Με βάση τα όσα αναφέραμε πιο πάνω το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αφού το βάρος απόδειξης το έχει ο αιτητής και σε περίπτωση προσφυγής όταν προβάλει στοιχεία τα οποία πιθανολογούν πλάνη περί τα πράγματα και κρίνεται ουσιώδης τότε η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στην βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αφού μελετήθηκε ολόκληρος ο φάκελος πιθανολογήθηκε ουσιώδης πλάνη περί τα πράγματα. Οι Καθ’ ων η αίτηση δεν συμπεριέλαβαν όλα τα στοιχεία όπου θα συμπλήρωναν την αιτιολογία της απόφασης τους και μαρτυρία εκ των υστέρων σύμφωνα με την νομολογία δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Έτσι λόγω της μη επαρκούς έρευνας και των στοιχείων που κατέθεσαν οι αιτητές ο λόγος ακύρωσης για πιθανή πλάνη περί τα πράγματα έγινε δεκτός και η προσφυγή επιτεύχθηκε υπέρ των αιτητών και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση.
Η πιο πάνω απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου επιβεβαιώνει τον σημαντικό ρόλο των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου όπως προνοείται στα άρθρα Ν. 158(Ι)/1999 όταν αφορά την διενέργεια επαρκής έρευνας όλων των σχετικών με την υπόθεση γεγονότων χωρίς να παραλείπεται οποιοδήποτε ουσιώδη στοιχείο και/ή γεγονός με αποτέλεσμα να μην υπάρχει στήριξη σε πραγματικά γεγονότα και προϋποθέσεις εξ’ αντικειμένου ανύπαρκτα ή παράλειψη συνεκτίμησης των ουσιωδών πραγματικών γεγονότων.
Ο σκοπός της επαρκούς ερευνάς, από το διοικητικό όργανο, όλων των σχετικών με την υπόθεση γεγονότων γίνεται ούτως ώστε να μην τελεί το ίδιο υπό πλάνη περί τα πράγματα ή και τον Νόμο δηλαδή να παραλείψει να λάβει υπόψιν του ουσιώδη πραγματικά γεγονότα πριν εκδώσει μια απόφαση του. Στην περίπτωση που αποδειχθεί πλάνη περί τα πράγματα ή και το Νόμο και όταν η πλάνη είναι ουσιώδης δηλαδή επηρέασε την απόφαση του οργάνου, τότε αυτό οδηγεί σε ακύρωση της διοικητικής πράξης.
Σχετική είναι και η υπόθεση Χρίστος Στυλιανίδης ν. Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς[1] στην οποία αναφέρθηκε ότι στην παρούσα περίπτωση, η διενεργηθείσα έρευνα υπήρξε υπό τις περιστάσεις η δέουσα εφόσον λήφθηκαν υπόψη από την Επιτροπή εκείνα τα στοιχεία που της επέτρεπαν να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα, αιτιολογώντας με τρόπο συγκεκριμένο και σαφή τις διαπιστώσεις της, και ούτε έχει καταδειχθεί με την απαιτούμενη επάρκεια το αντίθετο με αποτέλεσμα να αποτύχει η προσφυγή και να επιτύχει η απόφαση.
Επίσης σχετική είναι και η υπόθεση Βασιλείου Θεοχαράκη ν. Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κύπρου[2] (1110/2014) στην οποίο το Διοικητικό Δικαστήριο κατέληξε ότι αφού δεν διαπίστωσε έλλειψη δέουσας έρευνας από πλευράς της καθ’ ης η αίτηση ούτε πλάνη και σε ότι αφορά στην αιτιολογία, με αποτέλεσμα να αποτύχει η προσφυγή και να απορριφθεί.
Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μια διοικητική πράξη πρέπει να αιτιολογείται σαφώς και πρέπει να περιέχει όλα τα γεγονότα στα οποία βασίζεται η διοίκηση για την έκδοση μιας απόφασης, ώστε να διακρίνεται ποιος είναι ο επιδιωκόμενος σκοπός και για το ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που οδήγησε στη λήψη της σχετικής απόφασης. Η αναφορά γενικών χαρακτηρισμών στην λήψη μιας απόφασης δεν μπορεί να αποτελεί επαρκή αιτιολογία, ούτε η απλή αναφορά σε γενικότητες όσον αφορά τον Νόμο, ούτε η γενική και αόριστη επίκληση του δημόσιου συμφέροντος αφού όπως καταδεικνύεται από την νομολογία η μη σαφής αιτιολογία οδηγεί σε πλάνη περί τα πράγματα και τον Νόμο. Όταν γίνεται επίκληση δημοσίου συμφέροντος το αρμόδιο διοικητικό όργανο θα πρέπει να αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά και όχι σε αόριστα γεγονότα, πάνω στα οποία στηρίχθηκε για να εκδώσει μια απόφαση του.
Άρθρο από Νικολέττα Χατζηκωστή
Βιβλία
Νομολογία
Άλλες πηγέςwww.dikaiosyni.com
[1] Υπόθεση διοικητικού δικαστηρίου αρ. 1271/2017
[2] Υπόθεση διοικητικού δικαστηρίου αρ. 1110/2014
Congratulations to Andreas Pindarou on being appointed to the Technology Committee of the CBA Cyprus Bar Association!
This is a well-deserved recognition of your dedication and expertise in the legal field. We are proud to have you as a valuable member of our team, and we look forward to witnessing the positive impact you’ll undoubtedly make in your new role.
Cheers to your success and the exciting opportunities that lie ahead!
We are thrilled to announce a significant achievement of the esteemed Managing Director of our law firm, Mr. Giorgos Landas, who has been appointed to the position of the President of the Real Estate Committee of the Cyprus Bar Association. (you can tag CBA in Lilkedin)
As a law firm, we take immense pride in this recognition of Mr. Giorgos Landas’ expertise and commitment to the said field.
Congratulations to Mr. Giorgos Landas on this remarkable achievement. We look forward to witness the positive impact he will undoubtedly make in his new role.
Επιβολή και Είσπραξη τέλους 0,4% σύμφωνα με τον, περί του Κεντρικού Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών (ΚΦΙΚΒ), για μεταβιβάσεις που διενεργήθηκαν διά πώλησης κατά την περίοδο 22/02/2021 μέχρι 18/11/2022
Το Τμήμα Φορολογίας ενημερώνει ότι βρίσκεται σε διαδικασία αποστολής ειδοποιήσεων για την είσπραξη τέλους ΚΦΙΚΒ σε πρόσωπα που κατά την περίοδο μεταξύ 22/02/2021 έως 18/11/2022 μεταβίβασαν ακίνητη περιουσία διά πώλησης. Με τη σχετική γνωστοποίηση, ορίζεται η προθεσμία έως 31/12/2023 για την πληρωμή του τέλους χωρίς την επιβολή χρηματικών επιβαρύνσεων και τόκων, βάσει της απόφασης του Εφόρου Φορολογίας ημερομηνίας 21/11/2022. Μετά την ημερομηνία αυτή (31/12/2023), οι νόμιμες χρηματικές επιβαρύνσεις και οι τόκοι θα επιβάλλονται μέχρι την πλήρη εξόφληση.
Επισημαίνεται ότι όσοι έχουν μεταβιβάσει ακίνητη περιουσία διά πώλησης κατά το παραπάνω διάστημα και δεν έχουν λάβει σχετική ειδοποίηση οφειλής, θα πρέπει είτε (α) να αναζητήσουν τη σχετική οφειλή στη Φορολογική Πύλη – «Κατάσταση Οφειλής» και να προχωρήσουν σε εξόφληση ή (β) να επισκεφτούν τα κατά τόπους Επαρχιακά Γραφεία του Τμήματος Φορολογίας, παρέχοντας όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τη εξόφληση της οφειλής.
Obligation to pay the Fee of the Central Agency for Equal Distribution of Burdens (C.A.E.D.B.) 0.4% due to the transfer of immovable property through sale during the period 22/02/2021 until 18/11/2022.
The Tax Department informs that it is in the process of sending notices for (C.A.E.D.B.) Fee to persons who, during the period 22/02/2021 to 18/11/2022, transferred immovable property through sale. With the relevant notification, the deadline until 31/12/2023 is set for the settlement of the payment of the Fee without the imposition of monetary charges and interest, as per the decision of the Tax Commissioner dated 21/11/2022. After this date (31/12/2023), the statutory monetary charges and interest will be imposed until full payment.
It is pointed out that those who have transferred immovable property through sale during the above period and have not received the relevant notice of debt, should either (a) look for the relevant debt in the Tax Portal – “Debt Status” and proceed with payment or (b) to visit the local District Offices of the Tax Department, providing all the necessary information to settle the debt.
Обязательство по уплате сбора Центрального агентства по равному распределению бремени (C.A.E.D.B.) 0,4% в связи с переводом недвижимого имущества по продажи в период с 22.02.2021 по 18.11.2022.
Налоговый департамент сообщает, что находится в процессе направления уведомлений о сборе (C.A.E.D.B.) лицам, которые в период с 22.02.2021 по 18.11.2022 перевели недвижимое имущество по продажи. Соответствующим уведомлением установлен срок до 31.12.2023 для уплаты сбора без начисления денежных штрафов и процентов, согласно решению Налогового департамента от 21.11.2022. После этой даты (31.12.2023) обязательные денежные штрафы и проценты будут взиматься начисляться до полной оплаты.
Указывается, что лица, которые продали и перевели недвижимое имущество в указанный период и не получившие соответствующего уведомления о задолженности, должны либо (а) найти соответствующий долг в Налоговом портале – «Статус долга» и приступить к оплате или (b) посетить местные районные отделения налогового департамента, предоставив всю необходимую информацию для погашения задолженности.
Με το παρόν άρθρο επιχειρείται μια σύντομη ανασκόπηση των βασικών αρχών που διέπουν την έκδοση ενδιάμεσων Δικαστικών Διαταγμάτων ως αυτές προκύπτουν από τη σχετική νομοθεσία και αναλύθηκαν σε πληθώρα κυπριακών αποφάσεων.
Αναμφίβολα, η πεμπτουσία του δικαστικού έργου συνίσταται στην επίλυση των διαφορών που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου μέσα από τις αποφάσεις και τα διατάγματα που εκδίδονται. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα διατάγματα δύναται να έχουν το χαρακτήρα των τελικών (διηνεκών) ή των ενδιάμεσων (προσωρινών, παρεμπιπτόντων). Σε αντίθεση με τα διηνεκή διατάγματα, τα ενδιάμεσα εκδίδονται ενδιαμέσως, ήτοι πριν την τελική δίκη και εκκρεμούσης της ουσίας της δικαστικής διαφοράς ενώ πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι διαρκούν για όσο χρόνο αναφέρεται στο ίδιο το διάταγμα και/ή κατόπιν σχετικών οδηγιών του Δικαστηρίου και/ή ή σε κάθε περίπτωση μέχρι την πλήρη και τελική αποπεράτωση της αγωγής.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό καθώς και η σπουδαιότητα των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων έγκειται αφ’ ενός στην άμεση έκδοσή τους και αφ’ ετέρου στη δραστικότητά τους, εφόσον δια μέσου αυτών διατάσσεται η τέλεση μιας πράξης (προστακτικά) ή η αποφυγή τέλεσης κάποιας πράξης ή ενέργειας (απαγορευτικά). Το κύριο δίλημμα σε σχέση με την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, είναι ότι υπάρχει εξ ορισμού ο κίνδυνος ότι το εκδικάζον Δικαστήριο μπορεί να πάρει εσφαλμένη απόφαση, με το νόημα ότι έχει χορηγήσει ενδιάμεσο διάταγμα σε διάδικο/ Αιτητή ο οποίος αποτυγχάνει ν’ αποδείξει τα δικαιώματα του κατά τη δίκη (ή θα αποτύγχανε αν υπήρχε δίκη) ή διαζευκτικά με το να παραλείψει να χορηγήσει διάταγμα σε διάδικο / Αιτητή που επιτυγχάνει (ή θα πετύχει) κατά την ακρόαση της ουσίας της υπόθεσης. Αποτελεί επομένως θεμελιώδη αρχή ότι το Δικαστήριο πρέπει να υιοθετήσει εκείνη την πορεία η οποία φαίνεται ότι ενέχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας εάν ήθελε φανεί ότι η απόφαση του ήταν ‘εσφαλμένη’ με το πιο πάνω νόημα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η έκδοση ενδιάμεσου προσωρινού διατάγματος είναι θέμα που εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου. Σύμφωνα με το άρθρο 29(1)(γ) του περί Δικαστηρίωv Νόμoυ τoυ 1960 (14/1960) (στο εξής αναφερόμενος ως «ο Ν.14/60»), τα Κυπριακά Δικαστήρια εφαρμόζουν τις αρχές της επιείκειας και είναι στο πλαίσιο αυτής της εφαρμογής που έχουν εξουσία να εκδίδουν παρεμπίπτοντα διατάγματα σύμφωνα με το άρθρο 32 του Ν.14/60, που αποτελεί το ουσιαστικό δίκαιο έκδοσης τους[i]. Συνοπτικά, οι προϋποθέσεις/αρχές που πρέπει να συντρέχουν για την έκδοση ενός τέτοιου διατάγματος ως αυτές αναφέρονται στο άρθρο 32 του Ν.14/60 και ως έχουν τύχει νομολογιακής ανάλυσης και ερμηνείας σε σωρεία κυπριακών αποφάσεων[ii] είναι οι ακόλουθες:
Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά το στάδιο εξέτασης μιας μονομερούς ενδιάμεσης αίτησης με την οποία επιζητείται η έκδοση ενδιάμεσου αναφορικά με την έκδοση ενδιάμεσου προσωρινού διατάγματος, το εκδικάζον Δικαστήριο καλείται μόνο να εξετάσει κατά πόσο πληρούνται οι τρεις προϋποθέσεις που θέτει το Άρθρο 32 του Ν.14/60 ως αυτές αναφέρθηκαν ανωτέρω. Για να αποδειχθούν δε οι τρεις αυτές προϋποθέσεις, ο αιτητής πρέπει να παραθέσει ενώπιον του Δικαστηρίου το υπόβαθρο της μαρτυρίας (the substratum of evidence), η οποία θα χρειαστεί προκειμένου να δικαιολογηθεί η έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος.
Πέραν των πιο πάνω τριών προϋποθέσεων, έργο του Δικαστηρίου είναι να σταθμίσει κατά πόσον είναι εύλογο και δίκαιο να εκδώσει ή να διατηρήσει ένα διάταγμα, σε ισχύ. Σε συνάρτηση με τα πιο πάνω και ένεκα του ότι το προσωρινό διάταγμα αποτελεί δυνητική θεραπεία, η ανεξήγητη καθυστέρηση από τον εκάστοτε Αιτητή αποτελεί εμπόδιο για την χορήγηση τέτοιας θεραπείας. Σύμφωνα με μια πιο σύγχρονη προσέγγιση την οποία έχουν υιοθετήσει τα κυπριακά Δικαστήρια, το γεγονός της καθυστέρησης καταδεικνύει ότι ο Αιτητής δεν χρειάζεται την άμεση και εξαιρετική θεραπεία που προσφέρεται από το προσωρινό διάταγμα. Τέλος, πρέπει να επισυμανθεί ότι το δικαστήριο δυνατόν να είναι πρόθυμο να αγνοήσει καθυστέρηση για την οποία δόθηκε ικανοποιητική εξήγηση[iv].
Καταληκτικά, η δυνατότητα έκδοσης των ενδιάμεσων διαταγμάτων αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα, και το εκδικάζον Δικαστήριο θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να λαμβάνει υπ’ όψη του όλα τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης και να υιοθετήσει εκείνη την πορεία η οποία φαίνεται ότι ενέχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας.
Για οποιεσδήποτε απορίες ή για περαιτέρω διευκρινήσεις και παροχή νομικής συμβουλής μπορείτε να απευθυνθείτε στο info@landaslaw.com
Άρθρο από Μύρια Πορνάρη
[i] Parico v. Muskita (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2015.
[ii] Karydas Taxi Co v. Komodikis (1975) 1 C.L.R. 321, Papastratis v. Pierides (1979) 1 C.L.R. 231, Odysseos v. Pieris Estates and others (1982) 1 C.L.R. 557, Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263, Γρηγορίου v. Χριστόφορου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248.
[iii] InterDepol Limited v. Kyriakos Papavassiliou (1984) 1 ΑΑΔ 769.
[iv] Bacardi Co LTD ν. Vinco LTD, Πολιτική Έφεση ΑΡ. 9295. 18 Ιουλίου, 1996.
Changes to the Cyprus Permanent Residency Program
On the 21st of April 2023, the Council of Ministers approved the changes of the criteria concerning the grant of Immigration Permits to nationals of third countries who invest in Cyprus, pursuant to the provisions of Regulation 6.2.
The Council of Ministers has imposed stricter parameters on the investment and qualitative criteria, as well as on the control parameters. The Civil Registry and Migration Department officially announced that the changes will include the following:
A. Investment criteria
For the submission of the application the amount of at least €300,000 + VAT must be paid to the Developer and relevant receipts should accompany the submission of the application.
While the amount of the investment does not change, the main applicant’s income is increased to €50,000 with additional €15.000 for the spouse and additional €10.000 for each dependent child.
For applicants who choose to invest in residential property, the source of income can originate from salary wages, pensions, stock dividends, interest on deposits, rents, and/or other sources from abroad, which can only be proven through the applicant’s tax return from the country in which he is a tax resident. The income of the applicant’s spouse can also be taken into account, provided that the spouse is included as dependant to the application.
In the cases where the applicant chooses to make any of the other types of investment, his total income or part of it may also arise from sources originating from activities within the Republic of Cyprus, provided that he is tax residence in the Republic of Cyprus.
It is noteworthy that under the new criteria, the applicant does not have the right to apply for his/her parents and parents in law.
B. Qualitative criteria
The applicant and his/her spouse must now submit a Clean Criminal Record Certificate from the country of origin as well as from the country of residence in case it differs.
The applicant and their dependent family members must, in addition, provide a Health Insurance Certificate for medical treatment covering inpatient and outpatient care.
Furthermore, in the cases where the applicant chooses to invest any type of investment other than residential, he should then present information about his place of residence and that of his/her family members in the Republic of Cyprus (e.g. property title deed, rental agreement, sale and purchase agreement).
In the event where the applicant chooses to invest in residential property, but the number of bedrooms of the investment property cannot satisfy the needs of the dependent members of his family, he/she should indicate another property or properties which will constitute the place of residence of these persons (e.g. property title deed, rental agreement, sale and purchase agreement).
C. Control mechanisms
The applicant will also be required, among other things, to provide on an annual basis, evidence proving that he still maintains the initial investment and the medical insurance. In the event that the holder of the immigration permit fails to provide the documents required, the immigration permit of himself and his/her family will be cancelled.
The aforementioned changes came into force on 02/05/2023. It is worth noting that the applicants who have submitted the sale and purchase agreements to the Land Registry Department from 02/01/2023 to 28/04/2023, will be able to submit applications with the previous criteria that were in effect from 24/03/2021.
By virtue of this legislative amendment, among other changes, the use of cash as a means of remuneration payment is minimized, while new obligations for employers are introduced, such as the issuance and delivery of a payroll statement (payslip).
As a result of the amendment, which was passed last year (2022), the obligations of employers in relation to remuneration are broadened, whereas also being further restricted in terms of the use of cash. Specifically, the amendment specifies that the payment of the employee’s remuneration is only possible either:
1. In the form of payment into a bank account or payment account of the employee’s choice, or
2. Via a bank cheque in the name of the employee.
The amendment provides a few select and specific exceptions of a stringent nature to the aforementioned provision.
Additional significant provisions mentioned in this amendment, and by extension, in the said legislation, also include:
1. The obligation for the employer to issue a payroll statement (payslip) that must mandatorily describe at least the information stipulated by the relevant legislation;
2. The obligation for the employer to provide the employee with a copy of the aforementioned statement, either electronically or in print, within 5 (five) working days from the date of payment; and
3. Likewise, the employer is required to maintain an archive with these statements in accordance with the related provisions of the subject legislation.
Also noteworthy is the addition to Article 12 of the legislation, as made by this present amendment, which clarifies, based on the provisions of the General Data Protection Regulation (GDPR) and related laws, that the retention of records as provided by the subject legislation cannot exceed 6 (six) years.
Finally, the amendment brings about changes and additions related to offenses and the prescribed penalties, as well as to the provisions concerning deductions from the employee’s remuneration.
Με την παρούσα νομοθετική τροποποίηση, μεταξύ άλλων, ελαχιστοποιείται η χρήση μετρητών ως μέσω πληρωμής μισθών ενώ παράλληλα παρουσιάζονται νέες υποχρεώσεις για τους εργοδότες όπως η έκδοση και παράδοση κατάστασης μισθοδοσίας (payslip).
Ένεκα της τροποποίησης η οποία ψηφίσθηκε το περασμένο έτος (2022), διευρύνονται οι υποχρεώσεις των εργοδοτών σε σχέση με την μισθοδοσία αλλά και περιορίζονται περισσότερο στη χρήση των μετρητών. Η τροποποίηση συγκεκριμένα αναφέρει πως η καταβολή του μισθού στον εργοδοτούμενο είναι δυνατή μόνο είτε:
Η τροποποίηση προσφέρει ολιγάριθμες και συγκεκριμένες εξαιρέσεις αυστηρού χαρακτήρα στην παραπάνω πρόνοια.
Επιπρόσθετες σημαντικές πρόνοιες που αναφέρει η εν λόγω τροποποίηση και κατ’ επέκταση η εν λόγω νομοθεσία συμπεριλαμβάνουν επίσης:
Να αναφερθεί επίσης η προσθήκη στο άρθρο 12 της νομοθεσίας που γίνεται με την παρούσα τροποποίηση όπου διευκρινίζεται με βάση τις διατάξεις του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων (GDPR) και συναφή νομοθεσιών, ότι η τήρηση των αρχείων που προνοεί η υπό αναφορά νομοθεσία δεν δύναται να υπερβαίνει τα 6 (έξι) χρόνια.
Καταληκτικά, η τροποποίηση επιφέρει αλλαγές και προσθήκες σχετικά με αδικήματα και τις προβλεπόμενες ποινές καθώς και στις πρόνοιες που αφορούν τις αποκοπές από την μισθοδοσία του εργοδοτούμενου.
